Cameron Highlands en .. Ipoh??

Na de hitte van KL hebben we de hoogte van de Cameron Highlands in het midden van het land opgezocht. Het plaatsje zelf was niet bijzonder, de omgeving des te meer.
De rit ernaar toe was hobbelig, met veel bochten en getoeter. Mijn lieve reisgenoten voelden zich niet zo lekker na de tocht en we hebben het die dag dus rustig aan gedaan. (dinsdag)

Woensdag was uiteraard de dag dat Nederland Australië zou verpletteren, maar eerst was het tijd voor een uitstapje! Dat werd The Mossy Forest, theeplantages en de vlindertuin.
Het was een zeer toeristisch uitstapje (want iedereen die naar de Cameron Highlands gaat doet dit), maar het is ook de reden waarom we daar naartoe gingen. En ik moet zeggen, de theeplantages vond ik mooi. De manier waarop ze de bomen tegen de bergen aanplanten en elke dag weer de velden ingaan om de jonge theeblaadjes te plukken is leuk om gezien te hebben.
De thee-fabriek liet ons zien hoe er vervolgens thee van wordt gemaakt die wij drinken en het is gewoon een heel mooi natuurlijk product.
Omdat wij onze thee goedkoop willen hebben, moeten zij besparen op de manier waarop de blaadjes worden geplukt. Dus niet meer met de hand, maar met een schaar of zelfs een machine. Daar wordt de kwaliteit niet beter van, maar volgens onze gids maakte dat niet zoveel uit. Iedereen doet er toch melk en suiker bij, dus niemand proeft hoe het eigenlijk zou moeten smaken ...

De wandeling door de Forest was wel apart. Dit, omdat je niet op de grond loopt maar op het mos tussen de boomstammen gevormd door de bladeren en, je raadt het al, het mos. De tourgids liet ons nog wat handige tips zien met blaadjes en besjes uit het bos mochten we er ooit in verdwalen, maar die zijn we natuurlijk allang vergeten. Tot zover onze overlevingskansen!

De vlindertuin was mooi, een soort kleine Burger's Zoo. Daarna naar een aardbeien plantage waar ze nota bene Nederlandse aardbeien verbouwen! We hebben ons van onze beste kant laten zien en een doosje gekocht.

Over de wedstrijd zullen we het maar niet hebben toch? 
We hebben heel gezellig met nog wat anderen uit ons hostel een lekker drankje gedaan in het stadje waar toevallig ook voetbal op tv was. Het zou een onrustige nacht worden ...

De volgende dag zijn we zeer brak de bus ingestapt richting Ipoh, ongeveer 2,5 uur rijden. De buschauffeur en wij gingen met frisse tegenzin op pad, maar het was wel lekker om zo een beetje bij te komen. De bussen zijn hier namelijk uitgerust met grote bioscoopstoelen die je plat kunt leggen en dus heerlijk kunt slapen. Na 2,5 en een verfrissend dutje dachten we in Ipoh aangekomen te zijn, maar het was niet het busstation waar we naartoe zouden moeten. 
Janeck ging het maar eens even vragen aan onze goedlachse chauffeur. Zijn reactie was een onbeduidend gebrom, dus Janeck bleef een beetje aandringen of dit nou Ipoh was of niet. De chauffeur reageerde ronduit geïrriteerd dat er eerst 20 minuten pauze was en daarna Ipoh.
Ok, dan wachten we even tot iedereen zijn sigaretjes gerookt had en dan zouden we naar het busstation in Ipoh gaan.
Dachten we.
Om een lang verhaal kort te maken, Ipoh hebben we nooit gezien. Uiteindelijk zijn we helemaal doorgereden naar Georgetown op het eiland Penang en daar hebben we 2 heerlijke dagen gehad.
Het is een klein stadje met mooie gebouwen, afgewisseld met typische kitscherige Chinese tempels en overal vriendelijke mensen.

Deze afgelopen week hebben we veel gezien en gedaan, hoog tijd dus om eens even lekker bij te komen op een tropisch eiland. Penang was dat duidelijk niet en aan de andere kant van Maleisië zitten supermooie eilandjes. Rob en Tessa hadden goede verhalen gehoord over Koh Tao, in Thailand en aangezien we dicht bij de grens zaten op dat moment, leek ons dat ook wel wat. Er waren verschillende opties om daarheen te gaan, maar de bus was veruit het goedkoopst. Helaas hebben Janeck en ik geen visum, dus dan is de tijd dat je in Thailand mag blijven zeer beperkt. Met het vliegtuig kreeg je een langer visum, maar ja, de kosten.
Dus de hele dag overlegd, opties besproken en geprobeerd knopen door te hakken. Uiteindelijk besloten om met een 13 uur durende busrit naar Koh Tao te gaan, daar een weekje te blijven en dan zouden Janeck en ik wel zien hoe we het verder zouden doen.
Iedereen enthousiast en we zouden gaan boeken. Bleek dat er een negatief reisadvies was afgegeven voor een aantal provincies in Zuid-Thailand waar we met de bus doorheen moesten. Ging het hele feestje dus mooi niet door!

Gelukkig kwam Tessa met het geniale idee om dan toch maar naar de andere kant van Maleisië te gaan, de Perhentian Islands, en binnen 10 minuten was alles geregeld. En wat is het hier mooi!!
Voorlopig gaan wij even nergens heen, behalve nu naar het strand.